20) De hanen van Asclepius.

De Robot begon aan een lange en eenzame reis naar het noorden van een onherbergzame ijsvlakte, om zich tenslotte aan wat plaatselijke haringeters aan te bieden als vuurtoren.

Zijn muziek een troost en leidraad voor schippers op een ruige zee.

Jaren stond hij daar, onbeweeglijk en triest, totdat de elementen en een onstuitbare klimopwoekering hem uiteindelijk te machtig werden.

De Kapitein stortte zich roekeloos en met de moed van een wanhopige in het ene avontuur na het andere. Niet alleen werden zijn lichaam en geest zwaar op de proef gesteld, ook zijn genitaliën stonden bloot aan enorme slijtage.

Zeeslagen, jungletochten, kroeggevechten, wilde sex en drank, veel drank reduceerden de eens zo fiere zeeheld tot een pratende schaduw.

Blind en tandeloos, meer dood dan levend, vond men hem op de drempel van een oud trappistenklooster.

Toen hij uiteindelijk de geest gaf was het wekenlang donker in de Lichtstad.

Drie exploderende ballen in de stratosfeer. Supernova's en klokgelui.

De Veldwachter leefde nog lang en gelukkig.