21) Een emmer honing (appendix)

Het beloofde een onvergetelijke avond te worden.

Feest, feest en nog eens feest. Driewerf feest.

Hij had er dan ook zin in en besloot zich passend te kleden.
De voorbereiding op de party van het jaar vereistte echter toch wel enige aandacht.
Naakt en onbedorven stond hij voor de spiegel en nam het ontegenzeggelijk wijze besluit om bij het begin te beginnen.

De onderkleding.

Die zou bij voorkeur moeten bestaan uit iets comfortabels. Niet te krap, maar zeker niet te ruim. Met een zwart zomerjurkje uit de collectie van Hennes en Mauritz leek dit probleem afdoende getackeld.

De sokken vormden het volgende aandachtspunt en daarvoor had hij een paar fijne ovenwanten met sex-pistolsprint in gedachten.
Lekker warm en toch helemaal van deze tijd.

Een zelfgebreid hansopje en beenwarmers met bretels deden oude tijden herleven en voor de landelijke sfeer die op zo’n avond toch ook zeker enige aandacht verdiende nagenoeg onmisbaar.

Als schoeisel verkoos hij een combinatie van spaanplaat en ducktape terwijl hij, om het geheel te completeren, speelde met de gedachte zijn felgekleurde duikbril van zolder te halen.
Om diverse redenen zag hij hier later van af, zijn keuze viel uiteindelijk op een fijne zilverkleurige pruik en wat herdrukken van oude Candys.

Dat hij die laatsten zelf had gescand en geprint zou bijna niemand opvallen.
Alleen de echte kenners, mensen die er oog voor hebben, ja hen zou een dergelijk detail niet ontgaan.

Desalniettemin een eye-catcher en tevens zou hij zo een fraai selectiemedium in handen hebben om te bepalen met wie hij die avond al dan niet gezien zou willen worden.

Om ook de antiekliefhebbers te verleiden tot een aangename causerie stak hij zich wat zilveren vorken in de rug, afkomstig uit de besteklade van Grootmoeder Himmler.

Ach, die heerlijke tijd dat de familie nog werkelijk zowel geld alsook een reputatie te verliezen had.

De finishing touch bestond uit een overbroek van krimpfolie, die hij eigenhandig in model wist te brengen met een bunsenbrander.
Hier had hij in de loop der jaren zo zijn eigen methode voor ontwikkeld en hij was dan ook meestal zeer verguld als men hem complimentjes gaf of anderszins liet blijken erg gecharmeerd te zijn van de perfecte pasvorm.
Zijn penis bleef net zichtbaar, maar zonder overdreven vertoon van ontsierend schaamhaar. Hij wilde de gastheer niet in verlegenheid brengen.

In principe was hij nu klaar om te gaan. De taxi was besteld, en om alvast in de stemming te komen liep hij naar de keuken om zich daar te verlustigen aan juichkreten en een wilde, uit Hongarije afkomstige zigeunerdans.

Hij was een heuse dandy, en deze avond was van hem.

De passie van het dansen steeg hem lichtelijk naar het hoofd, en geheel in de sfeer van het gebeuren overgoot hij zich met karnemelkse pap en bood zich op internet aan als slaaf voor het hele gezin.
Een vondst, die alle latere ontdekkingen op het gebied van huishoudelijke taakverdeling in de schaduw zou stellen.

Hij tierde van vreugde, zijn gegil en opgewonden kreetjes van hooggespannen verwachting deden bij de buren echter geen moment de wenkbrauwen fronsen.
Deze brave lieden waren immers van het pragmatische type, en lazen op dit tijdstip over het algemeen de horoscoop. Een goede zaak, ook voor de toekomst.

Zo begeesterd was hij, dat besloten werd om willekeurig lampen aan en uit te doen. Op dat moment werd echter pijnlijk duidelijk dat het over het algemeen geen goed idee is om spaarlampen te vervangen door nachtkaarsen.

Dit stemde hem bijzonder somber, en alleen de gedachte aan nog leukere dingen dan bijvoorbeeld het verzamelen van ongebruikte leermomenten hield hem op de been.

Wellicht een teken dat deze avond desalniettemin alles in zich had om legendarisch te worden was ook het feit dat zijn echtgenote geen zin had om mee te gaan.
Liever vermomde zij zich als met leverpaté gevulde weckfles, om vervolgens tot in de kleine uurtjes in de kelder op een plank te blijven staan.

Daar ging de deurbel. Het zou de taxi wezen. De juichstemming bereikte een nieuw hoogtepunt.
Met een klauwhamer opende hij de voordeur en een blik op de chauffeur was voldoende om zijn vertrouwen in de mensheid volledig te herstellen.

Wonderen bestaan nog, mensen.
De chauffeur bestond uit een collage van diverse mythologische figuren, een knap staaltje vakwerk en een handvol in onbruik geraakte stukjes lego.
Niets wees er op dat zijn bedoelingen nobel waren, maar zoals zo vaak is de eerste indruk niet altijd de juiste.
De Gemetselde Halfgodcompilatie uit Denemarken maakte in het schemerduister een complexe reeks heupbewegingen.

Hij besloot deze te imiteren en tot een vast bestanddeel van zijn repertoire te maken.
Wat een kerel, zeg! Wat hem betrof kon de avond nu al niet meer stuk.

Ook het vehikel waarmee hij vervoerd zou gaan worden mocht sensationeel heten.

Vol verwachting besteeg hij het grootste hobbelpaard dat de mensheid sinds de val van Troje had mogen aanschouwen.

De wilde rit kon beginnen. Het ding braakte vlammen als een stervende zeppelin en ratelde over de straat als ware het wegdek geplaveid met hunebedden. De snelheid was fenomenaal.
De geluidsbarrière werd moeiteloos genomen en al snel begon de atmosferische wrijvingsenergie haar tol te eisen aangaande de materiele integriteit van zowel voertuig als berijders.

Zij gingen in vlammen op als waren zij Engelen der Wrake op een nachtelijke missie. Stof waren zij. En snel vergeten.

Het maakte hem allemaal niets uit, zolang zijn lievelingsfoto van Heino maar bleef waar hij was. In Duitsland.