Spannende muziek en gegil van om het even wie.
De Tijdelijke Flirt hing geketend boven een meer van kokende lava, en dreigde er langzaam in te verdwijnen.
Langs de kant kon men slechts toekijken in ontzetting.
De Robot was door een buitenaardse macht van zijn krachten ontdaan en hing hulpeloos aan een enorme magneet, de Kapitein was onder invloed van medicatie en de Veldwachter probeerde de orde te handhaven.
“Valentino, jij schoft!” brulde de Robot en balde zijn vuisten in machteloze woede.
De Veldwachter kon nog juist op tijd de Kapitein ervan weerhouden naar de plaats des onheils te lopen. Kostbare seconden werden verspeeld met een zinloze worsteling.
Slechts centimeters hing zij boven het oppervlak, ze was verloren!
Neen, niet dat! Was er dan geen rechtvaardigheid meer?
Oh Vervloeking!
Of was er nog...hoop!?
dinsdag 17 april 2007
18) Niet leuk.
Abonneren op:
Posts (Atom)
